Doorgaan is het devies
Hoe bewust beleef jij je dag? Kan jij je nog goed herinneren wat je vandaag of gisteren gedaan hebt en of je daar echt van genoten hebt? Of vlieg je van hort naar her en zijn de dagen voor je het weet weer voorbij en ga je aan het einde van de dag met een vol hoofd naar bed? Herkenbaar? Voor mij was dat in ieder geval wel zo. Het continu maar 'aan' staan en van het één in het ander hoppen, maakte dat ik vooral alleen maar aan het doorgaan was. En daarbij volledig aan mijzelf voorbij liep. Ik was alleen nog maar bezig vanuit mijn mijn hoofd en vergat om even echt naar mijn lijf te luisteren die al een tijdje riep dat het niet goed ging. Ik zeg bewust was, want ik kies er nu voor om heel bewust niet door te gaan, maar te vertragen en te luisteren. Te luisteren naar mijn lijf en naar wat ik nodig heb om in balans te kunnen zijn. En gelukkig kan ik nu zeggen dat het inmiddels weer goed gaat met mij. Hoe ik zover gekomen ben?
Doorgaan ondanks alle omstandigheden heb ik al vroeg geleerd. Als 11-jarige verloor ik mijn vader en dat zette mijn wereld op zijn kop. Doorgaan was het devies. Ik moest naar school en echt tijd om te verwerken was er niet. Een paar jaar later werd mijn wereld weer opgeschud. Mijn moeder kwam haar nieuwe liefde tegen en zo ontstond er een nieuwe gezinssituatie. Een verhuizing volgde naar een ander deel van het land. Ik was zo bezig met het wennen aan deze nieuwe situatie dat er nog steeds geen ruimte was om te rouwen. Doorgaan was het devies. Ook daarna bleef mijn leven turbulent en bleef ik vooral maar doorbewegen. Verhuizingen en studies volgden. Vooral om maar niet te hoeven voelen.
Maar een mens kan niet alleen maar doorgaan.
Toen ik in 2018 startte met NLP (Neuro Linguïstisch Programmeren) werd dat al snel duidelijk. Daar werd de doordenderende trein afgeremd en kwam er ruimte om te beseffen dat ik nog wat te verwerken had. Er kwam ook verwarring door alle verschillende emoties die ermee gepaard gingen. Maar zoals ze dat zo mooi bij NLP zeggen:
"Verwarring is een doorgang naar een nieuwe realiteit."
Een mooi proces volgde van herkenning en erkenning, van rouwen, loslaten en omarmen. Steeds een laagje verder en dieper naar de kern. Zo snel als het langzaamste deel in mij kon gaan. Er kwam tijd om te rouwen, zogenaamd verlaat verdriet. Ik leerde in de vertraging te gaan om zo patronen te herkennen en nieuwe keuzes te maken om tot andere resultaten te komen.
En toen was daar 2022. Diverse omstandigheden zorgden ervoor dat ik toch weer vol in het oude patroon van doorgaan stapte. En ondanks alle signalen van mijn lijf en de boodschappen van mijn paarden ging ik toch door. Dit was namelijk een patroon wat ik goed ken en hoe gek het ook klinkt, gaf het houvast terwijl het verre van goed voor mij was.
Doorgaan was het devies.
Stilstaan om verder te kunnen
Op een dag realiseerde ik mij, toen ik naar de paarden keek die in de wei liepen en de rust die zij uitstraalden, dat dat was wat ik ook wilde. Ik wilde niet meer alleen maar doorgaan. Maar meer zijn als een paard. In het hier & nu, zonder bezig te zijn met het verleden of wat de dag van morgen brengt. Ik besefte mij des te meer dat doorgaan een patroon was geworden om maar niet te hoeven voelen hoe het echt met mij gaat.
De trein tot stilstand brengen was de enige optie om weer bij mijzelf te komen. En dat is wat ik deed. Stilstaan en voelen. Voelen wat mijn lijf mij te vertellen had en dit keer ook luisteren. Luisteren naar wat ik nodig had. Luisteren naar de paarden die beter wisten te vertellen hoe het echt met mij ging. Die mij letterlijk soms stil hebben gezet door voor mij te gaan staan of mij tegen hun lijf aan hebben geduwd. Tussen de paarden zitten en alleen maar luisteren naar hun ademhaling, naar hoe zij rustig aan hun hooi knabbelen en in verbinding zijn met elkaar. Heel meditatief kan ik je vertellen.
Ik leerde weer te vertragen en kreeg inzichten hoe systeemdynamieken invloed hebben op mij en mijn gedrag. Terugkomen op mijn plek en terug in mijn lijf zakken. Niet meer bang om te voelen, maar het aankijken en echt doorvoelen dit keer zodat het weg kon ebben en er ruimte kwam.
En toen kwam daar de rust, de opluchting van het lijf dat er geluisterd werd. De inzichten die de puzzelstukjes samen lieten vallen. De zachtheid, vooral naar mijzelf.
Stilstaan was nodig om verder te kunnen.
Gelukkig kan ik inmiddels zeggen dat het weer goed gaat met mij. Het was een hele ont-dekkingsreis van emoties en patronen die mij dichter dan ooit bij mijzelf hebben gebracht. Het blijft oefenen en experimenteren met hoe het ook anders kan dan alleen maar doorgaan, want dat patroon is diep ingesleten. Het gaat niet vanzelf en soms is het nog steeds niet makkelijk. Het gaat met vallen en opstaan. Gelukkig ben ik slechts mens, en mag ik spelen en fouten maken. En kan ik dat ook steeds meer zo voelen.
Tips
Herken jij jezelf in mijn verhaal? Hoe je altijd maar 'aan' staat en je hoofd overuren maakt en je vooral maar doorgaat? En wil jij ook graag het anders gaan doen? Ik deel graag een aantal tips met jou die mij geholpen hebben:
1. Bewustwording
Leer stress signalen (eerder) te herkennen bij jezelf. Door je bewust te zijn van spanningen die je voelt kan je tijdig bijsturen en voorkomen dat de klachten zorgen voor uitval.
2. Maak tijd voor ontspanning
Ontdek wat jij nodig hebt om te kunnen ontspannen. Dat is voor iedereen anders, de één leest een boek, de ander gaat lekker sporten of wandelen in de natuur. Het maakt niet uit wat het is, als het jou maar helpt om te ontspannen. Maar het belangrijkste, MAAK hier tijd voor vrij. Plan het desnoods in je agenda, maar zorg dat je "niets doen" tijd hebt om te kunnen doen waar jij op dat moment zin in hebt en wat helpt om tot meer ontspanning te komen. En vergeet niet, niets doen is ook iets doen.
3. Leer om stressvolle gedachten los te laten
Het hoofd even uitzetten is niet altijd makkelijk, dat weet ik als geen ander. Wist je dat denken ook maar een (beschermings)patroon is? Het geeft je een schijngevoel van zekerheid. Daarom denken wij mensen ook zoveel. Paarden denken weinig (tenminste dat denk ik). Zij leven in het hier en nu en doen wat nu nodig is. Best mindful toch? Wees meer als een paard. Bewust in het hier en nu zijn en echt te kijken naar wat jij nu nodig hebt. Leer weer de kleine dingen te zien en met een meer open blik te kijken. Luister naar hoe een vogel die fluit, zie hoe de natuur verandert met de seizoenen en voel de wind langs je gezicht als je buiten bent.
Even vertragen en je gedachten observeren zonder dat je er wat mee moet. Al is het maar een paar minuten, dat helpt mij direct om de rust terug te laten keren. En wist je dat ook hier geldt oefening baart kunst? Hoe vaker je dergelijke momentjes opzoekt, hoe sneller je lijf zal herkennen wat het moet doen en het ervoor zorgt dat je steeds sneller terug kan keren naar die ontspannen staat van zijn.
4. Durf anderen om hulp te vragen
In de kudde helpen paarden elkaar altijd daar waar nodig is. Als jij samen met je paard een kudde vormt zal hij jou ook helpen om te ontspannen. Dit heb ik zelf in levende lijve mogen ervaren. In het dagelijks leven aarzelen we vaak om hulp te vragen aan onze eigen 'kuddegenoten’, vrienden en familie. Maar je zal zien dat je familieleden of vrienden je juist graag willen helpen. Als je het maar vraagt.
Coaching is ook een mogelijkheid om bij jezelf stil te staan, je bewust te worden van jouw eigen gedrag en patronen en leert jou om nieuwe, gezondere, effectievere manieren te vinden om beter voor jezelf te zorgen. Ik help je graag samen met de paarden om meer rust en ontspanning te krijgen in je hoofd en in je lijf zodat jij je weer krachtig voelt en weer regie kan pakken op jouw leven. Ook werken wij aan het vergroten van jouw zelfvertrouwen en veerkracht zodat je in de toekomst beter met vergelijkbare situaties kan omgaan.
Meer weten? Maak dan nu een gratis afspraak met mij om kennis te maken en dan kunnen wij ook samen bespreken met welke coachvraag je aan de slag zou willen en hoe ik je samen met de paarden hierbij kan helpen.